Zachęcamy do przeczytania interesującej pracy Mariusza Żwierko, studenta II roku studiów II stopnia na kulturoznawstwie, ale też choreografa i dyrektora artytsycznego Zespołu Pieśni i Tańca "Kurpie Zielone".

W Autoetnograficznym opowiadaniu o folklorze scenicznym Mariusz Żwierko dotyka problemów kultury tradycyjnej, tańca ludowego, wierności i autentyczności stylizacji, wreszcie specyfiki i organizacji zespołów ludowych, z którymi łączy autora nie tylko pasja, ale też wykonywany zawód. Gratulujemy tekstu i czekamy na więcej tak ambitnych publikacji!

 Pobierz Autoetnograficzne opowiadanie

KurpieZielone

zdjęcia: Joanna Krukowska | PIK w Białymstoku 
źródło: zpit-kurpiezielone.pl

OGŁOSZENIA STUDENCKIE

  • Uwaga I rok I stopnia

    Podział na specjalności I rok I stopnia 2020/2021 kulturoznawstwa.    Specjalność Reklama i public...

  • Zajęcia z prof. Citko

    Uwaga studenci kulturoznawstwa Zajęcia z prof. Ewą Katarzyną Citko do dnia 23.12.2020 r. zostają...

  • Uwaga studenci kulturoznawstwa

    Zajęcia z dr Popławską dnia 02.11 zostają odwołąne. Odbędą się 05.11. Więcej informacji w...

  • Uwaga III rok I stopnia

    Zajęcia z retoryki i erystyki spec. RiPr dnia 19.10.2020 r. nie odbędą się. Zostaną odrobione...

  • Uwaga II rok I stopnia

    Uwaga II rok I stopnia Uprzejmie informuję, że jutrzejszy wykład z telewizji w kulturze nie...

 POZOSTAŁE OGŁOSZENIA

 

 

STUDIA I STOPNIA
 

     STUDIA II STOPNIA

 

 T2

MEDIA
I KOMUNIKOWANIE

      

T3

REKLAMA
I PUBLIC RELATIONS

                
      

T4

KOMUNIKOWANIE
W MEDIACH CYFROWYCH

 
          

T6

FILMOZNAWSTWO-
MEDIOZNAWSTWO

 

           

T5

KULTURA PODLASIA

 

Instytut Studiów Kulturowych posiada w ofercie pięć specjalności - dwie na studiach I stopnia i trzy na studiach II stopnia. Specjalności umożliwiają zdobycie fachowej wiedzy i umiejętności charakterystycznych dla danej dziedziny (tworzenie efektywnych kampanii reklamowych, praca nad warsztatem fotograficzno-filmowym, tworzenie treści w mediach cyfrowych, poznawanie dziedzictwa kulturowego regionu). Jednakże te same specjalności przenikają się w wielu aspekatch i nawzajem uzupełniają. Zachecamy do zapoznania się z ofertą studiów I i II stopnia na kulturoznawstwie

 

11696589 1005029789537714 3948747639330666623 o
13344810 1132207126802157 1186700525435280933 n
13403106 1132206620135541 1853220174796829461 o
17834110 1407200255969508 6464318467894781391 o
18740485 1449994255023441 5141300014139112577 n
18882026 1723071351041696 6689455883223412930 n
20171208 124946a
23331427 1608613209161544 4767361299873136805 o
23632420 1618376998185165 2558913740283128575 o
29064476 1585083334940193 5869664480681308324 o
2b
2z
320058 379059125540843 1614059645 n
3za
537590 320602221386534 770761268 n
562045 379059315540824 1296948512 n
69
DSC04974
DSC05018
DSC05033
DSC05046
DSC05145
DSC08670
DSC5513a
DSC 0311
DSC 0313
DSC 0959
DSC 1040
DSC 1074
DSC 6380
DSC 7683
DSC 7691
DSC 7726
IMG 20170523 094212
IMG 20170523 122316
IMG 20171208 113748a
IMG 9133
P1030212-2
P1030355
P4044507
P4044523
PB213678
PB223706
PB263198
PB263237
PC183244
PC183264
ADSC 5712
AbDSC5088b
Minsk1

 

 

Wybrane publikacje pracowników Instytutu Studiów Kulturowych

 

Monika Kostaszuk-Romanowskadeziluzja monika
Deziluzja w dramcie. Rozważania teoretyków i praktyki dramaturgiczne Juliusza Słowackiego

 

Książka dr Moniki Kostaszuk-Romanowskiej odznacza się rzadko spotykaną precyzyjnością przemyśleń, wyłożonych przejrzyście i elegancko. Autorka wykorzystała w niej swoje szerokie i niezbyt często łączące się kompetencje: teoretyka literatury, teatrologa, znawcy romantyzmu i twórczości Słowackiego, dodając do nich zmysł krytyczny, umiejętność syntezy i subtelność analiz. Problematykę rozprawy na pierwszy rzut oka można umieścić w od dawna eksplorowanym kręgu rozważań o teatralnej formie polskiego dramatu romantycznego, nad którym – zwłaszcza nad arcydziełami trójcy wieszczów – zaciążyło „fatum niesceniczności”. Jednakże w książce o deziluzji Autorce udało się ustanowić własne pole badawcze – w dramatach romantycznych dostrzegła swoistą, nową formę, ukształtowaną przez, jak określa to trafnie we wstępie, „przymusową swobodę twórczą” – teatralność i zarazem świadomość braku dostępu do sceny. W przypadku Słowackiego dr Kostaszuk-Romanowska wychwyciła zjawisko swoistej gry poety z teatralizacją, wzięcie jej w „autotekstowy nawias”, zamierzając prześledzić, jak „rezygnacja z kreowania w dziele złudzenia prawdziwości paradoksalnie zbliża dzieło do prawdy”, szczególnej „prawdy aktu tworzenia, statusu twórcy”, jego światoobrazu i poglądów na sztukę. Taka autotematyczna, a zarazem radykalnie przewartościowująca mity perspektywa, zbliża dzieło Słowackiego do debat dwudziestowiecznej awangardy. (Z Recenzji dr hab. Elżbiety Kiślak, prof. IBL PAN)

Karolina WierelWierel Publikacja1
Księga w nie-ludzkim świecie. Motyw Księgi w postapokaliptycznych przekazach literackich 
i filmowych przełomu XX i XXI wieku

(…) osią książki, głównym wektorem zawartych w niej rozważań i analiz, jest motyw Księgi, różne formy jego obecności, w różnych postaciach, w utworach badanego nurtu. Śledząc ten watek autorka przekonująco dowodzi zaskakującej żywotności motywu, który w świecie nowych mediów mógłby wydawać się anachroniczny, tymczasem okazuje się zwornikiem wielu ważnych treści „wyobraźni postapokaliptycznej”, wehikułem zdolnym do przenoszenia do świata „po końcu” tradycyjnych struktur poznania i otwartym na takie ich przekształcenia, by odpowiadały na wyzwania radykalnie nowych doświadczeń (…).
(Z recenzji prof. dr. hab. Grzegorza Godlewskiego Instytut Kultury Polskiej, UW)

 

Olchanowski Publikacja1

Tomasz Olchanowski
Kultura ponowoczesna w perspektywach antropologii politeistycznej
Termin antropologii politeistycznej zrodził się oczywiście wraz z lekturą pism Hillmana, jak też dzięki wizjom greckich filozofów przedsokratejskich, wizjom Platona, neoplatoników, także tych, których zwiemy neoplatonikami renesansowymi. Antropologia politeistyczna więcej zawdzięcza wielkiej literaturze niż poglądom skostniałych akademików. Scala to, co zostało rozdzielone, jednocześnie zostawiając temu, co scala, autonomię. Scala filozofię z psychologią, pedagogikę z kulturoznawstwem czy twórczość artystyczną z socjologią. Pedagog czy psycholog nie może być tylko i wyłącznie człowiekiem nauki, obojętnie czy teoretykiem, czy praktykiem, lecz również powinien każdego dnia odkrywać w sobie duszę artysty. Inaczej skostnieje, a wtedy nieustannie powtarzać będzie te same błędy, które przed nim popełnili inni.

 

  • KULTURA I SZTUKA U PROGU XXI WIEKU
  • INTERMEDIALNOŚĆ W KULTURZE KOŃCA XX WIEKU
  • Słowo w kulturze mediów
  • Przyszłość języka
  • Między powtórzeniem
  • Przyszłość tradycji
  • dr Karolina Wierel
  • ARTYSTÓW GRY Z KULTURĄ
  • NA STYKACH KULTUR I MEDIÓW
  • Sztuka i nie-sztuka
  • SPEKTAKLE ZMYSŁÓW
  • Mity, legendy i historia
  • ESTETYKA ROCKA
  • Film w twórczości Struga
  • KULTURY TRADYCYJNE A KULTURA GLOBALNA
  • DESIGN
  • PRYMITYWIZM W SZTUCE AWANGARDY
  • FILMOWY ŚWIAT PEDRA ALMODOVARA
  • HISTORIE WYDOBYTE Z CIENIA
  • FILMOWE CZYTANIE KULTURY
  • POLSKIE TELE-SAGI
  • DYSKURSY O PŁCI I RODZINIE W POLSKICH TELESAGACH
  • METAFIZYKA I ETYKA SAMUELA CLARKE'A
  • BOHATER IDOL OSOBOWŚĆ MEDIALNA
  • DEUS EXPLICATUS
  • OBRAZ MĘŻCZYZNY W POLSKICH MEDIACH